آتش نشانان؛ فرشتگان نجات و عاشقان خدمت

پیامبر اسلام (ص) فرمودند: «من رد عن قوم من المسلمین عادیه ماء او نار وجبت له الجنّه»؛ «کسی که دسته ‏ای از مسلمانان را از خطر سیل یا آتش سوزی نجات دهد، بهشت بر او واجب می‌شود.»
هفتم مهر، روز ملی ایمنی و آتش نشانی، روز دریادلان آتش ستیز گرامی باد.

سپاس خدایی را که آفریننده آتش است و پناه آتش نشان. در تقویم ملی ایران هفتم مهر روز آتش نشانی و ایمنی نام گذاری شده است.

دلیل این نام گذاری هم به پاسداشت رشادت‌ها و ازجان گذشتگی‌های آتش نشانانی است که هم زمان با آغاز جنگ تحمیلی و یورش ارتش بعث عراق به میهن عزیزمان، این عزیزان جان برکف نیز در حفظ و حراست از مرزوبوم میهن اسلامی ایران دوشادوش هم رزمانشان با دشمن غاصب جنگیدند و برای کاهش خسارات مادی و معنوی از جان مایه گذاشتند و با شهادت اولین شهدای آتش نشان جنگ تحمیلی در روز هفتم مهر سال ۱۳۵۹ و در حال خاموش کردن آتش پالایشگاه نفت آبادان که بر اثر حمله متجاوزان عراقی دچار آتش سوزی گسترده‌ای شده بود، در زمان انجام وظیفه انسانی جانشان را از دست دادند و به خیل عظیم شهدای جنگ تحمیلی پیوستند؛ و هم اینک هفتم مهر را در حالی پشت سر می‌گذاریم که سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری مشهد نیز شش نفر از همکاران خود را در مأموریت‌ها و عملیات‌های مختلف امدادونجات و اطفای حریق از دست داده است و ارزش این روز را برای سازمان دوچندان می‌کند.

در گوشه و کنار دنیای صنعت و فناوری امروز می‌بینیم که هر شغلی تلخی و شیرینی‌های خاص خود را دارد و گواه آن حرفه بسیار خاص، اما مقدس آتش نشانی است؛ شغلی که با وجود اضطراب، تأسف، نگرانی و انواع آسیب‌های جسمی با شیرینی نجات همراه است.

در کشور‌های پیشرفته دنیا، شغل آتش نشانی در زمره مشاغل پرخطر به شمار می‌رود. آتش نشانان براساس شغل ویژه شان ۲۴ ساعته در معرض بسیاری از استرس‌های روحی و روانی و صدمات فیزیکی، شیمیایی و ... قرار می‌گیرند. آن‌ها در هر مأموریت به طور معمول در معرض عوارض‌هایی ازجمله عوارض ناشی از استرس رانندگی و ترافیک، اثرات دود و گاز‌های سمی در محل‌های عملیات، صدای آژیر، بلندگو و نور چراغ گردان، ترشح هورمون‌های دفاعی و آمادگی بدن در برابر حوادث، حرارت زیاد در محل آتش سوزی، تماس یا جذب مواد شیمیایی از طریق پوست صدمات فیزیکی در حین انجام وظیفه، از دریافت پرتو‌های یون ساز و تشعشعات رادیواکتیویته قرار دارند.

با وجود همه این مخاطرات، همچنان با شنیدن صدای آژیر خودرو‌های آتش نشانی، پس از خداوند، امیدمان به فرشته‌های نجاتی است که آتش عشق خدمت به خلق در وجودشان زبانه می‌کشد تا آتش سوزان و سوزنده حوادث را در زندگی خلق خاموش کنند و هر روز صبح با این سوگند جوانمردانه و خالصانه در مسیر خدا و یاری رساندن به حادثه دیدگان گام می‌نهند.

بارالها:

وقتی هنگام بروز حادثه برای انجام وظیفه فراخوانده می‌شوم و آن زمان که شعله‌های خانمان سوز آتش زبانه می‌کشد، به من قدرت ده تا به فریاد رسم، پیش از اینکه دیر شود و نجات دهم هر شخصی را که گرفتار شده است.

بارخدایا:

به من قدرت و هوشیاری ده تا فریاد‌های استمداد را بشنوم و با سرعت و کفایت در دفع حادثه بکوشم و به من توانایی ده تا رسالتم را به موقع انجام دهم و از هم نوعانم مقابل خطرات مواظبت و از اموال آن‌ها محافظت و اگر مصلحت بود، جان خود را نیز فدا کنم.